Baza Wiedzy – Praca Tymczasowa

Praca  tymczasowa  (leasing  pracowniczy) występuje w sytuacji, gdy dana firma korzysta z usług tzw. agencji pracy tymczasowej, działającej na podstawie wpisu do rejestru agencji.
Agencja taka zawiera umowy o pracę lub umowy cywilno-prawne z osobami,  które  następnie  wykonują  pracę  tymczasową  dla  konkretnej  firmy,  która zawarła  umowę  z  agencją.  Pracownik taki nazywany jest pracownikiem tymczasowym, a firma korzystająca z jego pracy  pracodawcą – Użytkownikiem.

Stosowanie  „leasingu  pracowniczego” jest niewątpliwie rozwiązaniem dla wielu pracodawców  bardzo  korzystnym,  przede wszystkim z powodu możliwości dostosowania stanu zatrudnienia  (bez  formalnego  zwiększenia  liczby  etatów) do aktualnych, często zmiennych  potrzeb.  Pracodawca-Użytkownik nie ponosi również kosztów związanych z administrowaniem sprawami  związanymi z ubezpieczeniami społecznymi, oraz dokumentacją pracowniczą.

Dla pracowników tymczasowych pojawia się natomiast szansa na sprawdzenie swoich kwalifikacji w różnych miejscach i nabranie doświadczenia często w renomowanych miejscach pracy, co w konsekwencji poprawia ich pozycję na rynku  pracy. W sposób szczególny polecić należy tę formę  wykonywania pracy osobom zainteresowanym nowymi doświadczeniami, chcącym poznać swoje możliwości i nielubiącym rutyny w miejscu pracy. Omawiany sposób zatrudnienia odróżnia od standardowego  stosunku pracy to, że jest usługą świadczoną na rynku pracy w szczególnym celu oraz posiadającą charakterystyczną pozycję prawną podmiotów związanych umową.

Podstawa prawna 

Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych z dnia 9 lipca 2003 r. (Dz. U. z 2003 r., Nr 166, poz. 1608) oraz z dnia 24 stycznia 2010 (Dz. U. z 2009 r. Nr 221, poz. 1737).

Omawiany akt prawny reguluje zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez agencje pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tej grupy pracowników do wykonywania prac na rzecz  pracodawcy-Użytkownika. Ustawodawca wskazał, iż maksymalny czas wykorzystania pracy konkretnego pracownika tymczasowego u danego pracodawcy-Użytkownika nie może przekroczyć 18 miesięcy w ciągu kolejnych 36 miesięcy.

Należy podkreślić, że zatrudnienie tymczasowe opiera się na konstrukcji trzech podmiotów powiązanych dwiema umowami.
Pierwsza z umów jest zawierana pomiędzy agencją pracy tymczasowej a osobą świadczącą pracę, kolejna natomiast pomiędzy agencją a pracodawcą-Użytkownikiem, który korzysta z pracy osoby zatrudnionej tymczasowo. Pracodawcą jest więc agencja pracy tymczasowej i na niej spoczywają obowiązki przewidziane w prawie  pracy,  natomiast  pracodawca-Użytkownik wykonuje  tylko  niektóre  obowiązki związane ze statusem pracodawcy, jak również korzysta w ograniczonym zakresie z uprawnień.